Opis

• Tytuł:
  Mikrobiologiczna eliminacja oraz toksyczność środowiskowa metyloizotiazolinonu i chloroksylenolu
• Twórca:
  Nowak-Lange, Marta
• Współtwórca:
  Uniwersytet Łódzki, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Katedra Mikrobiologii Przemysłowej i Biotechnologii;
  marta.nowak@biol.uni.lodz.pl
• Opis:
  Produkty ochrony indywidualnej (PCPs) należą do mikrozanieczyszczeń coraz częściej identyfikowanych w różnych matrycach środowiskowych co stanowi poważne zagrożenie dla funkcjonowania ekosystemów wodnych i glebowych. W pracy przeglądowej wykazano, iż konserwanty, takie jak triklokarban, chloroksylenol (PCMX), metyloizotiazolinon (MIT) oraz chlorek benzalkoniowy, identyfikowane są w wodach powierzchniowych, osadach dennych oraz glebach. Spośród opisywanych związków, najmniej poznanymi są MIT i PCMX. W pracy wykazano po raz pierwszy, iż MIT jest identyfikowany w Polsce w próbach gleby i ścieków. Stwierdzono, że wśród badanych drobnoustrojów najwyższą tolerancją wobec MIT charakteryzował się szczep Phanerochaete chrysosporium DSM 1556. Wykazano, że drobnoustrój ten całkowicie eliminuje MIT z podłoża wzrostowego. Zidentyfikowano trzy produkty biodegradacji. Stwierdzono także udział lakazy w tym procesie. Analiza toksyczności z wykorzystaniem skorupiaków Daphnia magna wykazała, że proces eliminacji MIT ma charakter detoksykacji. W kolejnym etapie badań analizowano mechanizm rozkładu chloroksylenolu przez szczepy Cunninghamella elegans IM 1785/21GP oraz Trametes versicolor IM 373. Stwierdzono po raz pierwszy, iż metabolizm tego konserwantu przez C. elegans i T. versicolor zachodzi z wytworzeniem odpowiednio dwóch i trzech metabolitów. Zaobserwowano, że degradacja chloroksylenolu przebiega z udziałem enzymów cytochromu P450 u C. elegans oraz lakazy u T. versicolor, a proces ma charakter detoksykacji. Ostatnim etapem badań była ocena toksyczności środowiskowej metyloizotiazolinonu i chloroksylenolu wobec bakterii glebowych. Stwierdzono, iż zarówno MIT, jak i PCMX, powodują obniżenie żywotności, zdolności do produkcji biofilmu, zahamowanie syntezy fitohormonu oraz wzrost ilości reaktywnych form tlenu u badanych bakterii. Odnotowano także zmiany przepuszczalności osłon komórkowych oraz zmiany profilu fosfolipidowego badanych bakterii, w odpowiedzi na toksyczne działanie MIT i PCMX.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Data:
  2023.01.11;
  2022;
  2023.02.10
• Typ:
  PhD/Doctoral Dissertation
• Język:
  polski;
  pol
• Format:
  application/pdf
• Temat i słowa kluczowe:
  konserwanty;
  ekotoksyczność;
  biodegradacja;
  mikrozanieczyszczenia;
  detoksykacja
• Identyfikator: http://hdl.handle.net/11089/45286
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty