Opis

• Tytuł:
  Die Städte und Freiheiten Königsberg i. Pr. im Jahre 1806 (Einwohner, Handel, Gewerbe und Represäntation)
• Twórca:
  Gehrmann, Hanns
• Opis:
  Monographie über Königsberger Städte und so genannte Freiheiten: ihre gesellschaftlichen Verhältnisse, Handel, Gewerbe und politische Vertretung. Die Stadt Königsberg bestand ursprünglich aus drei selbständigen Städten: Altstadt, Löbenicht und Kneiphof, die 1724 in eine Stadt vereinigt wurden. Freiheiten waren dagegen alt-Königsberger Siedlungen, die entweder der Königsberger Burg oder den Städten, auf deren Gebiet sie lagen, unterstellt waren. Die Bevölkerung Königsbergs gliederte sich in drei große Gruppen: 1) Adeligen, so genannte Eximirten (königliche und Titularbeamten, Besitzer der privilegierten Häuser, Mitglieder der Akademie und französischen Kolonie) und Militärs, 2) so genannte „Schutzverwandten“ (Juden, Gesellen, Arbeiter und Tagelöhner) und 3) Bürgertum (Klein- und Großbürgertum). Hauptgrund für wirtschaftliche Blüte Königsbergs waren sich gut entwickelnde Handel und Gewerbe. In der Stadt gab es große Anzahl von gut organisierten Zünften (von denen die Mälzenbräuerzunft am wichtigsten war) und Gruppen die nicht in Zünften zusammengeschlossen waren (zu den verbandslosen Berufsgruppen gehörten Destilatore, Konditoren, Köche, Gastwirte, Fuhrleute, Gärtner, Perkaldrucker, Puppen-, Schatullen- und Segelmacher, Kupfer- und Schriftgießer, Lackierer. Besonderer Gunst der städtischen Behörden erfreuten sich Künstler, die man mittels verschiedener Privilegien zur Ansiedelung in der Stadt lockte.;
  Monografia omawia stosunki społeczne, handel, rzemiosło i reprezentację wyborczą w tzw. miastach i wolnościach Królewca. Królewiec składał się mianowicie pierwotnie z trzech samodzielnych miast (Stare Miasto, Lipnik i Knipawa), które w 1724 r. połączone zostały w jeden organizm miejski. Wolnościami zwano natomiast osiedla podległe królewieckiemu zamkowi lub mieszkańcom miast, na terenie których leżały. Ludność Królewca dzieliła się na trzy duże grupy: 1)szlachtę, tzw. Eximirten (urzędnicy królewscy i tytularni, właściciele uprzywilejowanych domów, członkowie Akademii i kolonii francuskiej) oraz wojskowych, 2) tzw. „chronionych krewnych” (Żydzi, czeladnicy, terminatorzy, robotnicy i pracownicy dniówkowi) oraz 3) mieszczaństwo (tzw. wielko- i drobnomieszczaństwo). Główną przyczyną prosperity Królewca był prężnie rozwijający się handel i rzemiosło. W mieście działała wielka liczba dobrze zorganizowanych cechów (spośród których najważniejszym był cech słodowników) oraz grup rzemieślników nie zrzeszonych w cechach (należeli do nich m. in. destylatorzy, cukiernicy, kucharze, karczmarze, furmani, ogrodnicy, drukarze perkalu, lalkarze, wytwórcy szkatułek i żagli, odlewnicy miedzi i czcionki drukarskiej, lakiernicy. Szczególnymi względami cieszyli się artyści, których władze miejskie usiłowały zachęcać do osiedlania się w mieście za sprawą specjalnych przywilejów.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Gemeinfreiheit;
  Domena publiczna (public domain)
• Data:
  1916
• Typ:
  Buch;
  książka
• Język:
  niemiecki
• Źródło:
  35697
• Format:
  image/vnd.djvu
• Temat i słowa kluczowe:
  Königsberg - Wirtschaft;
  Königsberg - Geschichte - 13-16 w.;
  Królewiec - gospodarka;
  Królewiec - historia
• Dostawca danych:
  Elbląska Biblioteka Cyfrowa
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  tak
• Rodzaj zawartości:
  teksty