Opis

• Tytuł:
  Rola filmów w kształtowaniu właściwych postaw wobec jąkania się. Refleksje z polskich projekcji filmu When I stutter
• Twórca:
  Płusajska-Otto, Agnieszka;
  Myszka, Agnieszka
• Opis:
  Na tle innych zaburzeń mowy jąkanie nie wykazuje wysokiej frekwencji. Dotyczy jednak osób w różnym wieku z różnych środowisk, żyjących w różnych czasach i miejscach. Dla osób z nim się zmagających często stanowi źródło frustracji i stresu. Niestety – jak wykazują badania – w całym społeczeństwie poziom wiedzy na temat jąkania nie jest zbyt wysoki, a osoby mówiące niepłynnie często doświadczają negatywnych reakcji społecznych (wyśmiewanie, drwina, niska ocena ich potencjału). Potwierdzają to badania z wykorzystaniem wystandaryzowanych narzędzi: POSHA-S/C oraz POSHA-S-Child. Do przyczyn upowszechniania się stereotypowego obrazu jąkania i mitów na ten temat zaliczyć można m.in. portretowanie tego zjawiska w filmach fabularnych. Należy mieć jednak nadzieję, że powstające w ostatnich latach filmy dokumentalne mogą przyczynić się do zmiany tego obrazu.W niniejszym artykule podjęto próbę oceny, czy skonfrontowanie studentów z treścią pełnometrażowego filmu dokumentalnego o jąkaniu (When I stutter – „Czasami się jąkam”) może wpłynąć na zmianę percepcji tego zjawiska wśród respondentów, a przede wszystkim na zmianę postaw społecznych wobec jąkania i na zmianę stereotypowego postrzegania osób jąkających się. Badania metodą sondażu diagnostycznego przeprowadzono na grupie 158 studentów z dwóch polskich uczelni (Uniwersytet Rzeszowski i Państwowa Uczelnia im. Stefana Batorego w Skierniewicach). Ankietowani wypełnili kwestionariusze przed projekcją filmu i po niej. Wyniki przeprowadzonych analiz jednoznacznie pokazały zmianę postaw wobec osób jąkających się. Respondenci przed wydarzeniem uznawali, że istnieją liczne ograniczenia w wykonywaniu wielu zawodów (głównie logopedy, nauczyciela i aktora), po spotkaniu zmienili zdanie na ten temat – większość nie widziała już żadnych ograniczeń. Przed projekcją 2/3 ankietowanych uznało jąkających się za nerwowych, nieśmiałych i zalęknionych, po obejrzeniu filmu dominowały opinie, że są oni przede wszystkim odważni i wrażliwi. W ankiecie PRE respondenci sugerowali, że jąkający się powinni wkładać więcej wysiłku w pracę nad swoją mową, po projekcji takich sugestii było zdecydowanie mniej, a dominowały stwierdzenia o akceptacji i pochwałach.Wszyscy uczestnicy spotkań podkreślali potrzebę upowszechniania filmów oraz organizowania wydarzeń przybliżających problemy osób zmagających się z jakimikolwiek ograniczeniami. Wyniki badań (zarówno tych zaprezentowanych w artykule, jak i innych dostępnych w literaturze przedmiotu) pozwalają wysnuć tezę, że film – jako medium ogólnodostępne i stosunkowo łatwe w odbiorze – może odgrywać znaczącą rolę dla zmiany postaw wobec osób zmagających się z rozmaitymi zaburzeniami. Nie tylko zatem można, ale wręcz trzeba go wykorzystywać dla podniesienia wiedzy społeczeństwa o różnych zaburzeniach, chorobach, niedyspozycjach.;
  Compared to other speech disorders, stuttering does not show a high frequency. However, it concerns people of different ages, living in different times and places, and coming from different backgrounds. For people who stutter, this condition is often a source of frustration and stress. Unfortunately, as research shows, in the whole society the level of knowledge about stuttering is not high, and people who do not speak fluently often experience negative social reactions (ridicule, derision, low assessment of their potential). Research confirms this by using standardized tools: POSHA-S/C and POSHA-S-Child. Among the reasons for the dissemination of the stereotypical image of stuttering and of myths on this subject are its representations in feature films. However, it is to be hoped that the documentaries made in recent years will bring about changes in this image.In their article Agnieszka Płusajska-Otto and Agnieszka Myszka attempt to assess whether confronting students with the content of a full-length documentary about stuttering (When I stutter) can change the perception of this condition among respondents and, above all, whether such an experience can change social attitudes towards stuttering and stereotypical ideas about stutterers. The research, which included the use of the diagnostic survey method, was carried out on a group of 158 students from two Polish universities (the University of Rzeszów and the Stefan Batory State University in Skierniewice). The respondents completed questionnaires before and after the screening of the film. The results of the conducted analysis clearly showed a change in attitudes towards stutterers. Before the event, respondents believed that there were numerous impediments preventing stutterers from carrying out many professions (mainly those of the speech therapist, the teacher, and the actor). After the screening, they changed their views on this issue and most of them no longer saw any impediments. Before the screening, 2/3 of the respondents considered stuttering people to be nervous, shy, and insecure. After watching the film, the prevailing opinion was that above all they are brave and sensitive. In the PRE survey, respondents suggested that stutterers should put more effort into working on their speech; after the screening, such suggestions there were decidedly fewer, and statements about acceptance and praise dominated.All participants of the meetings emphasized the need to disseminate films and organize events that familiarize the public with the problems of people struggling with disabilities. The results of the research (both those presented in the article and those available in the literature on the subject) allow us to put forward the thesis that film – as a publicly available and relatively accessible medium – can play a significant role in the changing of attitudes towards people struggling with various disorders. Therefore, it not only can but must be used as a tool of raising public knowledge about all kinds of disorders, diseases, and indispositions.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Copyright (c) 2022 Agnieszka Myszka, Agnieszka Płusajska-Otto;
  http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0
• Data:
  2022.03.02
• Typ:
  info:eu-repo/semantics/article;
  info:eu-repo/semantics/publishedVersion
• Język:
  polski
• Źródło:
  Forum Lingwistyczne; Nr. 10 (2022): Forum Lingwistyczne 10/2022: Interdyscyplinarność logopedii i współczesne trendy w naukach o komunikacji i jej zaburzeniach; 1-28;
  Forum Lingwistyczne; No 10 (2022): Forum Lingwistyczne 10/2022: Interdyscyplinarność logopedii i współczesne trendy w naukach o komunikacji i jej zaburzeniach; 1-28;
  Forum Lingwistyczne; Núm. 10 (2022): Forum Lingwistyczne 10/2022: Interdyscyplinarność logopedii i współczesne trendy w naukach o komunikacji i jej zaburzeniach; 1-28;
  Forum Lingwistyczne; N. 10 (2022): Forum Lingwistyczne 10/2022: Interdyscyplinarność logopedii i współczesne trendy w naukach o komunikacji i jej zaburzeniach; 1-28;
  Forum Lingwistyczne; Nr 10 (2022): Forum Lingwistyczne 10/2022: Interdyscyplinarność logopedii i współczesne trendy w naukach o komunikacji i jej zaburzeniach; 1-28;
  2450-2758;
  2449-9587
• Format:
  application/pdf
• Wydawca:
  Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | University of Silesia Press
• Relacja: https://journals.us.edu.pl/index.php/FL/article/view/12399/10252
• Identyfikator: https://journals.us.edu.pl/index.php/FL/article/view/12399 ;
  10.31261/FL.2022.10.05
• Dostawca danych:
  Czasopisma Wydawnictwa Uniwersytetu Śląskiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty