Opis

• Tytuł:
  Budownictwo sakralne w diecezji łódzkiej w latach 1945-1989
• Twórca:
  Opaliński, Mateusz
• Współtwórca:
  Uniwersytet Łódzki, Wydział Filozoficzno-Historyczny;
  Urodzony w 1988 r., magister historii, doktorant na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego, nauczyciel. Interesuje się historią powojenną Polski, a także innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Zajmuje się działaniami władz komunistycznych przeciwko Kościołowi rzymskokatolickiemu. Autor książki „Parafia Matki Boskiej Jasnogórskiej w Łodzi (1981–2016)”.;
  opalinski.mat@gmail.com
• Opis:
  Tematem niniejszej rozprawy jest budownictwo sakralne w diecezji łódzkiej w latach 1945–1989. Omawiana kwestia jest emanacją ogólnego konfliktu między Kościołem rzymskokatolickim a władzami państwowymi w tzw. Polsce Ludowej. Potrzeba wznoszenia nowych miejsc sprawowania kultu religijnego była istotna z punktu widzenia Episkopatu, a także zasadna biorąc pod uwagę zmiany, jakie zaszły po 1945 r. w strukturze demograficznej i wyznaniowej. Wznoszenie obiektów sakralnych było wówczas znakiem zarówno wiary, jak i protestu wobec obowiązującej wówczas w państwie ideologii ateistycznej. Celem dysertacji jest dokonanie analizy badanego problemu oraz stosunku władz państwowych do rosnących potrzeb Kościoła rzymskokatolickiego, wynikających z zachodzących w PRL dynamicznych przemian społeczno-kulturowych, związanych z industrializacją, urbanizacją i rozwojem demograficznym większych ośrodków miejskich. Zatem pierwszym zadaniem autora było uzyskanie odpowiedzi na pytanie: jak w sytuacji negatywnego stosunku władzy państwowej wobec Kościoła, walczącej z wszelkimi przejawami religijności, hierarchowie diecezji łódzkiej dbali o rozwój budownictwa sakralnego. Analizując to zagadnienie należało przede wszystkim odnieść się do ogólnokrajowego prawodawstwa, regulującego kwestie dotyczące relacji między państwem a Kościołem, a także procesu wznoszenia, rozbudowy czy odbudowy kościołów i kaplic oraz metod stosowanych przez aparat państwowy w celu ograniczenia tej działalności. Następną materią była reakcja hierarchów diecezji łódzkiej na zachodzące w latach 1945–1989 zmiany w strukturze demograficznej, wywołane skutkami II wojny światowej, a także industrializacją i urbanizacją miast. W tym przypadku kluczowe okazały się wnioski hierarchów Kurii Biskupiej w Łodzi z planami najpilniejszych potrzeb związanych z budownictwem sakralnym, adresowane do władz państwowych. Na ich podstawie można wskazać miejsca najbardziej potrzebnych inwestycji z zakresu budowy, rozbudowy lub odbudowy kościołów oraz otrzymać odpowiedź na pytanie: jak wspomniane postulaty były odbierane przez przywódców PRL, a także czy ogólnopolskie przełomy polityczne z roku 1956 oraz początku lat 70. i 80. wpłynęły na zmianę stosunku władz państwowych wobec tego problemu. Dla pełnego zilustrowania badanego problemu istotnym było poruszenie również kwestii dotyczących finansowania budownictwa sakralnego oraz związanych z tym trudnościami. Należało także poddać analizie zagadnienie odnoszące się do skali zaangażowania wiernych Kościoła rzymskokatolickiego w budowę nowych świątyń.
• Dostępność obiektu:
  Dostęp otwarty
• Prawa:
  Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska;
  http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl ;
  Mateusz Opaliński
• Data:
  2017.10.17;
  2017;
  2017.11.08
• Typ:
  PhD/Doctoral Dissertation
• Język:
  polski;
  pol
• Format:
  application/pdf
• Temat i słowa kluczowe:
  Budownictwo sakralne;
  Diecezja łódzka;
  Stosunki państwo-Kościół w PRL
• Identyfikator: http://hdl.handle.net/11089/22956
• Dostawca danych:
  Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego
• Czy mogę z tego obiektu skorzystać?:
  poproś o pozwolenie
• Rodzaj zawartości:
  teksty