Władysław król polski donosi Michałowi Kuchmeisterowi wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu, iż z powodu ciągłych napaści na ziemie polskie, dopuszczania się okrucieństw i zbrodni, łamania rozejmów i umów oraz z powodu innych niegodziwości popełnianych ze strony Zakonu wypowiada mu przyjaźń, życzliwość i wszelkie względy

[Władysław król polski, na prośbę polskich dostojników świeckich i kościelnych oraz szlachty i rycerstwa, potwierdza przywileje i prawa nadane im dokumentem podpisanym w Krakowie i opatrzonym pieczęcią litewską z 18 II 1386 r.].

Władysław król polski wymienia i potwierdza dotychczasowe i przyznaje dalsze przywileje dla szlachty i duchowieństwa, w zamian za przyrzeczenie uznania jednego z jego synów, Władysława lub Kazimierza, następca tronu polskiego i dziedzicem Wielkiego Księstwa Litewskiego - tzw. przywilej krakowski

Władysław król polski nadaje Klemensowi Korewie podkoniuszemu pustkowie zwane Dołhe w powiecie drohobyckim, z prawem założenia tam wsi, zobowiązując go do dostarczenia jednego łucznika na wyprawy wojenne

Władysław król polski nadaje Janowi Mężykowi z Dąbrowy podczaszemu, dobra w ziemi ruskiej, mianowicie wsie: Hoszany ze stawem rybnym w Hodwiżni i cłem solnym tamże, Koropuż, Chyszowice, (Czolczice), Wołoszcza z karczmą, Monastir, Burcze ze stawami oraz pustkowia: Doliniany, Dublany, Ostrów i Terszaków, zobowiązując za to jego i potomków do służenia w wyprawach wojennych jedną kopią i czteroma kusznikami

Władysław król polski, spełniając przyrzeczenie Witolda księcia litewskiego i grodzińskiego dane Benedyktowi Węgrowi kasztelanowi halickiemu w czasie oblężenia Halicza, zwraca temuż Benedyktowi, po wydaniu przez niego królowi twierdzy Halicz w stanie pełnej sprawności, jego wsie leżące w ziemi ruskiej

Władysław król polski uznaje szlachectwo Phyla z Letyna sędziego ziemskiego w powiecie drohobyckim i jego brata Masza po należytym udowodnieniu przez nich swego szlacheckiego pochodzenia, zaprzeczonego Phylowi przez mieszczan drohobyckich

[Władysław król polski nadaje mieszkańcom ziemi łuckiej te same prawa i przywileje, którymi cieszą się mieszkańcy Królestwa Polskiego. Poza tym przyrzeka nie zamieniać ani odstępować nikomu ziemi łuckiej, zabezpiecza wolność kościołowi wschodniemu oraz uwalnia poddanych ziemi łuckiej od świadczeń ściąganych przez starostów z wyjątkiem stacji dla siebie i swoich następców].